انسان 60 درصد شباهت ژنتیکی به موز دارد! / درباره مرغ و مگس میوه چطور؟!
تاریخ انتشار: ۱۸ تیر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۱۸۰۷۲۳
عصر ایران - ما مدت هاست که می دانیم با شامپانزه ها و دیگر نخستین سانان ارتباط ژنتیکی نزدیکی داریم اما آیا می دانستید که بیش از نیمی از مواد ژنتیکی ما با مرغ، مگس میوه و حتی موز مشترک است؟
از آنجایی که توالی یابی ژنوم انسان برای نخستین بار در سال 2003 انجام شد، حوزه ژنومیک تطبیقی نشان داده است که ما دی ان ای مشترکی با بسیاری از ارگانیسم های زنده دیگر داریم و این شامل میوه پوست کنده موز نیز می شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
تقریبا همه موجودات زنده دارای یک راهنمای دستورالعمل هستند که به نام ژنوم شناخته می شود. ژنوم به آنها می گوید چگونه رشد کنند، خود را بسازند و عمل کنند. این دستورالعمل ها از دی ان ای تشکیل شده اند که به یک ارگانیسم می گوید چگونه مولکول های پروتئین را بسازد. و پروتئین ها ما را آنگونه که باید شکل می دهند. آنها ویژگی های جسمانی مانند رنگ چشم و مو را تعیین می کنند و شامل مواد ضروری برای زندگی مانند آنزیم ها، پادتن ها و هورمون ها می شوند.
با توالی یابی کل ژنوم ارگانیسم های مختلف از جمله مخمر، برنج، و قورباغه ها، پژوهشگران دریافتند که همه موجودات زنده روی سیاره زمین برخی شباهت ها در دستورالعمل های خود دارند. بنابر برخی نظریه ها، همپوشانی وجود دارد زیرا همه ما از یک جد مشترک، یک ارگانیسم تک سلولی که سه یا چهار میلیارد سال پیش می زیسته است، تکامل یافته ایم. این جد مشترک به عنوان آخرین جد مشترک جهانی (Last Universal Common Ancestor) یا لوکا (LUCA) شناخته می شود. بسیاری از این ژن های مشترک طی میلیاردها سال تکامل حفظ شده اند.
مطالعه ژن های مشترک با دیگر ارگانیسم ها به ما کمک می کند تا درک بهتری از این که چه چیزی انسان را منحصر به فرد می سازد، داشته باشیم و همچنین به درک زیربنای ژنتیکی بیماری ها کمک می کند.
شباهت ژنتیکی انسان و شامپانزه: 96 درصدبا مطالعه ژنوم شامپانزه ها، پژوهشگران امیدوارند درک بهتری از این که چه چیزی ما را منحصر به فرد می سازد، داشته باشند. در شرایطی که هنوز پاسخ دقیقی برای آن وجود ندارد، مطالعات اخیر نشان می دهد که ژن های خاص و بخش هایی از دی ان ای که بیان ژن ها را تنظیم می کنند، مسئول پیچیدگی بیشتر و اندازه بزرگتر مغز انسان هستند.
شباهت ژنتیکی انسان و مرغ: 60 درصدپژوهشگران با نقشه برداری ژنوم مرغ جنگلی سرخ، از نوادگان مدرن دایناسورها، بینش بیشتری در مورد تفاوت های ژنتیکی بین پرندگان و پستانداران کسب کرده اند. برخی شباهت های بالقوه کشف شد. به عنوان نمونه، ژن های کد کننده پروتئین های موجود در پوسته و استخوان های مرغ ممکن است همتایان مرتبطی با کلسیفیکاسیون استخوان در پستانداران داشته باشند. همچنین، ژن چندین پروتئین پاسخ ایمنی، مانند اینترلوکین 26، که قبلا تصور می شد مختص پستانداران است نیز در جوجه های مرغ یافت شد.
شباهت ژنتیکی انسان و موز: 60 درصدبسیاری از ژن های خانهبان که برای عملکرد اولیه سلولی مانند تکثیر دی ان ای، کنترل چرخه سلولی و کمک به تقسیم سلولی ضروری هستند، بین بسیاری از گیاهان از جمله موز و حیوانات مشترک هستند.
شباهت ژنتیکی انسان و مگس میوه: 60 درصددلیلی وجود دارد که مگس های میوه جزو حشراتی هستند که بیشترین مطالعه روی آنها صورت گرفته است. این موجودات بالدار کوچک برای بسیاری از فرایندهای بیولوژیکی مرتبط با رشد و نمو ژن های مشترک با انسان دارند. در حقیقت، نزدیک به 75 درصد از ژن هایی که موجب بیماری در انسان می شوند، در مگس های میوه نیز یافت می شوند که آنها را به مدل های خوبی برای مطالعه بیماری های انسانی تبدیل می کند.
کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: استخراج ژنوم کامل انسان از آدامس ۵۷۰۰ هزار ساله آنچه انسان را منحصر بفرد میسازد/ ۱۰ هزار بیت DNA گمشدهمنبع: عصر ایران
کلیدواژه: ژنتیکی ژنوم موز شباهت ژنتیکی انسان دی ان ای
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۱۸۰۷۲۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بیماری که با افسردگی مرتبط است
افسردگی و بیماریهای قلبیوعروقی از نظر ژنتیکی مرتبط هستند.
به گزارش ایسنا، افسردگی و بیماریهای قلبیوعروقی چالشهای اصلی سلامت هستند که میلیونها نفر را در سراسر جهان تحت تأثیر قرار میدهند.
نتایج تحقیقات از دهه ۱۹۹۰ نشان داده است که یک پیوند دوطرفه وجود دارد؛ افراد مبتلا به افسردگی بیشتر در معرض ابتلا به بیماریهای قلبیوعروقی هستند و افرادی که بیماریهای قلبیوعروقی دارند اغلب افسردگی را تجربه میکنند. این رابطه متقابل نیاز حیاتی برای مداخله زودهنگام را برجسته میکند.
انجمن قلب آمریکا توصیه میکند که نوجوانان مبتلا به افسردگی را از نظر علائم قلبی عروقی تحت نظر داشته باشید و بر مدیریت پیشگیرانه این خطرات سلامتی مرتبط تاکید دارد.
در حالی که عوامل سبک زندگی مانند سیگار کشیدن، رژیم غذایی نامناسب و ورزش نکردن مدتهاست در رابطه بین افسردگی و بیماریهای قلبیوعروقی دخیل بودهاند، نتایج تحقیقات اخیر ارتباط درونیتری را نشان میدهد.
اکنون دانشمندان کشف کردهاند که این بیماریها مسیرهای ژنتیکی مشترکی دارند و مبنای ژنتیکی مشترک را آشکار میکنند که بر هر دو شرایط تأثیر میگذارد.
یافتههای مهم فنلانددکتر بینشا اچ میشرا و گروه او در دانشگاه تامپر فنلاند پیشرفت قابل توجهی در این زمینه داشتهاند. آنان از طریق تجزیهوتحلیل نمونههای خون و دادههای بیان ژن، ماژول ژنی خاص مرتبط با افسردگی و سلامت قلبیوعروقی را شناسایی کردند. این ماژول شامل ۲۵۶ ژن است که سطح بیان آنها با افزایش خطرات برای هر دو شرایط مرتبط است.
دکتر میشرا اظهار کرد: شناسایی این ژنها نه تنها نشانگرهای زیستی جدیدی را برای افسردگی و بیماریهای قلبیوعروقی فراهم میکند، بلکه دری را به روی توسعه درمانهایی باز میکند که میتوانند هر دو بیماری را به طور همزمان هدف قرار دهند.
محققان دریافتند که سه ژن برتر در این ماژول با چندین اختلال مغزی و سلامت ضعیف قلبیوعروقی مرتبط هستند و بر نقش عوامل ژنتیکی در بروز همزمان این شرایط تأکید دارند.
دکتر میشرا اظهار کرد که یافتهها نه تنها درک ما را از زمینههای بیولوژیکی این شرایط افزایش میدهد، بلکه به هموار کردن راه برای رویکردهای یکپارچه برای درمان کمک میکند.
این تحقیق نه تنها درک ما را گسترش میدهد، بلکه امیدی را برای راهبردهای پیشگیری و درمان مؤثرتر، با هدف قرار دادن علل ریشهای و نه فقط علائم این مسائل بهداشتی فراگیر، ارائه میدهد.
نتایج این تحقیق در مجله Frontiers in Psychiatry منتشر شده است.
کانال عصر ایران در تلگرام